Als ViaKlank schijn ik licht op wat er gezien en gehoord wil worden. Delen waar we liever niet naar willen kijken, omdat het dan misschien ongemakkelijk wordt. Het is mijn doel dat de verbinding met de Bron weer gevoeld wordt. Dat het besef groeit dat we allemaal één en verbonden zijn.
De Bron is het Leven zelf, ook wel God genoemd. Ik ben door mijn ouders opgevoed met een bepaalde afkeer tegen God. De toelichting hierbij was o.a. “de meeste oorlogen hebben hun grondslag in meningsverschillen over God”, zonder het geloof zijn we beter af.
God is inmiddels geen aantrekkelijk woord meer in deze tijd. Kerken lopen leeg. Toch ben ik op ontdekkingstocht gegaan naar God. Mijn ouders hebben gelijk dat veel geweld in verband staat met het geloof. Maar Ik kwam erachter dat het “ons beeld OVER” God is (religie), dat ons in moeilijkheden gebracht heeft. Niet God zelf. We kunnen nu wel weg lopen van God, maar het geloof in God voor duizenden jaren, heeft zijn sporen na gelaten.
Ik vind het interessant om te zien, hoe het (voormalige) geloof nog steeds het fundament vormt van hoe onze huidige beschaving is opgebouwd. De materie die ik hier deel zal voor veel mensen stevige koek zijn, het is niet iets om vluchtig doorheen te lezen. Ik hoop je tot denken aangezet te hebben of tot het stellen van je eigen vragen. Zodat we bewust onze koers kunnen zetten in het scheppen van een nieuwe wereld Na Corona.
Stel je wilt met de auto navigeren van A naar B en je rijdt in de richting van C, dan kom je niet op bestemming aan. Stel dat de wereldbestemming B inhoudt; een wereld vol liefde en harmonie en respect voor alles wat leeft. Volgens mij zijn we dan bij C uitgekomen. De meeste van onze acties hebben niet gewerkt om het doel B te bereiken. Corona geeft ons de kans om een andere richting uit te gaan. Laten we dan eerst de kaart bekijken met de routes.
De paradox van leven verkorten en verlengen
Ik zie een paradox in de levensroute die ik veel mensen zie nemen. Aan de ene kant zie ik mensen van het leven genieten met producten waarvan we allemaal weten dat de consequentie is dat ze je levensduur verkorten. Denk aan fastfood, alcohol, drugs etc. Als dan de eindbestemming, de dood, nadert hebben velen de behoefte om de auto nog op te knappen in de garage. De auto staat dan symbool voor het fysieke lichaam en de garage voor het ziekenhuis.
Acceptatie van de dood
Als het onze dierbare betreft die stervende is, willen we ook dat deze persoon zo lang mogelijk in ons leven blijft. Ook als de prijs daarvoor enorm hoog is. Ik stel mezelf regelmatig de vraag: “Mag een mens nog sterven?”
“Je hebt makkelijk praten” denkt iemand dan, “praat verder als jouw dierbare stervende is”!
Hoe we met de dood omgaan wordt bepaald vanuit het perspectief waarmee je naar de dood kijkt.
Perspectief over de dood
Geloof je in de hemel en de hel? Dan is de dood een spannend moment. God stelt immers zoveel eisen. Ze verschillen ook nog eens per geloof. Dus heb je God wel goed behaagd? Geloof je daarbij in de afscheiding tussen leven en de dood, dan voel je je waarschijnlijk verlaten wanneer je dierbare overleden is.
Geloof je niet in God en is er na de dood niets? Dan zijn er nog allerlei verschillende manieren hoe je met de dood om kan gaan. Afhankelijk van wat je gedachten zijn.
Een derde optie is te geloven in een God die geen eisen stelt hoe je hem zou moeten aanbidden. Dan ga je weer anders met de dood om. Met name als God niet oordeelt en om deze reden iedereen verwelkomt in de hemel. Zeker als je gelooft dat de dood het moment is van vreugde en liefdevol één zijn met al wat is.
Het Godsbeeld in twijfeltrekken.
Het besef dat elke cultuur iets anders gelooft over God en de dood en het daardoor anders beleeft, heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt. Ik ben gaan nadenken welke overtuigingen ik eigenlijk heb over God, de dood en daarmee over het leven. Al jaren lees ik boeken over deze onderwerpen om antwoorden (in mezelf) te vinden op levensvragen.
Ik kwam erachter dat de collectieve gedachten die er zijn over God, zelfs invloed hebben op het leven van een ongelovige (zoals ik was). Onze hele beschaving, economie, politiek, het zorgstelsel, vrije tijd en onderwijs zijn als we gaan terug redeneren gebaseerd op onze gedachten die we hebben over God.
En wat nu als de gedachten over God die we al duizenden jaren nastreven eigenlijk misvattingen blijken te zijn? Waar maak ik uit op dat het misvattingen zijn? Het leven zoals we het vorm geven over de hele wereld is niet volledig succesvol toch? Tenminste als het doel was om in vrede en harmonie te leven met al wat is.
Illusies over God en het leven
Wat nu als alles wat we geloven en ervaren als waarheid, een illusie is? Begrijpelijk dat je eerste reactie verzet is. Ben je bereid (als is het maar voor even) om alles zoals we het geleerd en ervaren hebben naast je neer te zetten?
Ik zal de basisillusies over het leven/God benoemen waarop volgens Neale Donald Walsch onze beschaving is opgebouwd:
- God heeft een agenda (om naar de hemel te gaan, dien je God in zijn behoeften te voorzien)
- Er bestaat mislukking (of je werkelijk naar de hemel gaat weet je niet zeker)
- Er bestaat afscheiding (God staat buiten je, je staat los van een ander persoon, alles staat los van elkaar en er is verdeeldheid)
- Er is niet genoeg (schaarste)
Dus ook als je niet naar de kerk gaat en zelfs als je niet in God gelooft, kijk eens naar deze 4 stellingen en hoe deze geworteld zijn in ons bestaan.
Deze illusies beschrijft hij in de boeken “Thuis bij God” en “Eén met God”. Beide boeken nemen religies onder de loep en houdt de mensheid een spiegel voor over waar we nu eigenlijk in geloven.
Hier volgt de toelichting van bovenstaande illusies.
1) We hebben onszelf een God voorgesteld met behoeften. We denken dat hij een bepaald resultaat verlangt. Velen geloven zelfs dat hij eisen stelt hoe dit resultaat behaald dient te worden. Bijvoorbeeld de 10 geboden. Elke geloof en daar weer een stroming van heeft zijn varianten in hoe God dat zou willen. Wat als God niet in zijn behoeften is voldaan? Dit creëert angst. Als God iets verlangt, maar het niet krijgen kan, dan kan hij vanuit menselijk opzicht falen.
2) Maar hoe kunnen Gods schepselen nou de Schepper dwarsbomen als we één zouden zijn? We hebben hieruit afgeleid dat we als mens van de Schepper zijn afgescheiden. Verdeeldheid brengt de mogelijkheid van ‘mislukking’ voort. En mislukking bestaat alleen als er iemand is die een behoefte heeft (die mogelijkerwijs niet behaald wordt).
3) Om niet te mislukken dienen we te strijden om de winst (dat jouw overtuigingen en daarmee je gedrag de juiste zijn). De hedendaagse beschaving laat allerlei voorbeelden zien van hoe we in afscheiding geloven. Zouden we wel allemaal innerlijk weten dat we verbonden zijn, dan zouden we nooit een ander geweld aan doen. Een ander geweld aandoen staat gelijk aan jezelf geweld aan doen.
Zie hoe dit principe in onze huidige maatschappij is doordrongen. Kijk dan vooral naar wie (mensen, dieren) en wat (de natuur, steden bombarderen) we geweld aan doen. Maar ook dat we plezier halen uit landelijk gewin, team/sport gewin, bedrijfsgewin of persoonlijk gewin. De één bereikt iets ten koste van de ander. Van kleins af aan leren we kinderen in sport dat er maar 1 winnaar is.
4) Een andere reden om te strijden is dat we denken dat er niet genoeg is. Daaruit is de drang voortgekomen om te bemachtigen. Bepaalde mensen hebben te veel en andere mensen veel te weinig. Iets bereiken ten koste van een ander of ergens anders een enorm te kort laten zijn, zou een beschaving die zichzelf verbonden voelt met alles wat is, nooit tot expressie brengen. De ander ben jij immers zelf.
Zie je hoe zelfs het leven van iemand die niet in God gelooft wordt bepaald door wat anderen wel geloven ‘over’ God?
Wat heeft het denken dat er niet genoeg is, nu precies met God te maken?
In het begin was er alleen het ENE, het absolute. Het voordeel was dat alles binnen bereik was. Er was een gedachte en hup het was daar, alleen het bleef een concept. Zonder de aanwezigheid van het Andere kon het Ene zich niet ervaren, want er was niets om zich tegen aan te meten. God bedacht een oplossing, door zichzelf op te splitsen in delen kon hij de som ervaren. Verdeeldheid en afscheiding was dus zijn instrument om zichzelf te kunnen ervaren.
Dankzij afscheiding en verdeeldheid is er niet alleen HET ENE, maar ook het Andere. Het Ene is de Bron/ het Leven en het Andere staat symbool voor de losse delen. Dat zijn wij mensen “het stof van het leven”. De combinatie met de gedachte dat we afgescheiden zijn van het Leven/God leidde tot strijd OM het leven.
Het leven werd zelf iets waar niet genoeg van was.
Er kwam overlevingsdrang. We denken dat de dood bestaat en vanuit ons perspectief oordelen we dat bepaalde mensen niet lang genoeg geleefd hebben!
Dood en rouw
We zouden heel anders leven als we zouden geloven dat de dood niet bestaat. De persoon verlaat zijn fysieke lichaam ja. Wat als we ons zouden focussen op het voortleven van de ziel, waarbij de ziel eerst zich mag verenigen met de onvoorwaardelijke liefde? Hoe zouden we dan met de huidige corona situatie omgaan? Bekijk onderstaande video als je je perspectief op rouw wilt bevragen.
Illusies als hulpmiddel
De bereidheid om naar de illusies te kijken en ze te doorzien vraagt moed. Het gaat immers om het fundament waarop je jouw leven gebouwd hebt.
Mijn troost is, zoals ik het zie zijn de illusies er wel om een reden. Als je ze doorziet als een illusie kun je ze als een hulpmiddel inzetten om juist wel je eenheid en verbondenheid te ervaren. Neale Donald Walsch besteed 1,5 dag aan het uitdiepen van de illusies en hoe je ze als een tool kunt inzetten om te herinneren wie je werkelijk bent. Hij deelt dit online in het Engels. Het zal een interactieve bijeenkomst zijn op 30 en 31 mei.
Aangezien ik dit onderwerp zo interessant vind en belangrijk in deze tijd, deel ik deze aankondiging met je. Je mag zelf je financiële bijdrage bepalen, voor wat mogelijk is voor jou.
Mocht het beeld dat je hebt over God jou niet meer dienen (zoals zoveel mensen uit kerken weglopen) trek het beeld dan eens verder in twijfel. God hoeft niet het probleem te zijn, maar eerder onze beperkende gedachten over God en alle regels die daaruit voort gevloeid zijn.
Met nadruk deel ik dat het Neale’s ( en mijn) intentie niet is een nieuwe godsdienst te creëren. Of DE weg te weten. Want er is niet één weg of waarheid. Wel is onze intentie licht te schijnen op dingen die we voor normaal hebben beschouwd, zodat je onderzoeken kan wat wel of niet kloppend voelt voor jou, zodat je keuzes bewust kunt maken. Zodat je kunt navigeren naar je gekozen bestemming.
Viaklank 